بررسی اثر محیط کشت برگرفته از سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی (cm-hmscs) بر نارسایی حاد کلیوی ناشی از سیس پلاتین در رت نژاد ویستار

توانایی کلیه‏ ها در تغلیظ و متابولیزه کردن عوامل شیمیایی، آن‏ها را مستعد آسیب توکسیک می‏سازد. وجود محدودیت‏هایی در روش‏های معمول درمان نارسایی‏های کلیوی منجر به جست‏و‏جوی روش‏های درمانی دیگر شده است. با توجه به وجود پتانسیل حفاظت از سلول‏های کلیوی با اثرات پاراکرین-اندوکرین در سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان بر آن شدیم اثر فاکتورهای ترشحی آن‏ها را که در محیط کشت حاصل از این سلول‏ها حضور دارند بر روند نارسایی کلیوی حاد مورد بررسی قرار دهیم. در این مطالعه ابتدا آزمایشی جهت دستیابی به مدل حیوانی استاندارد از نارسایی کلیوی حاد طراحی شد، در این آزمایش حیوانات به گروه‏های کنترل و مدل تقسیم شدند، جهت القای مدل از دوز منفرد سیس‏پلاتین (mg/kg 5) استفاده شد و سپس صحت القای مدل مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از آن جهت بررسی اثرات محیط کشت حاصل از سلول‏های بنیادی مزانشیمی انسانی بر روند نارسایی کلیوی حاد حیوانات به 4 گروه کنترل، سیس‏پلاتین، شم و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی خود به سه زیرگروه تقسیم شد که هر یک محیط کشت حاصله را در سه روز متوالی دریافت کردند، تزریق محیط کشت همزمان با تزریق سیس‏پلاتین، یک روز قبل یا یک روز بعد از آن آغاز شد. به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن محیط کشت حاصل از 5 x 106 سلول به هر حیوان تزریق گردید. پنج روز بعد از تزریق سیس‏پلاتین، تمام گروه‏ها خون‏گیری و تشریح شدند. در نمونه‏ های خون جمع‏ آوری شده غلظت سرمی bun و کراتینین آنالیز شد، نمونه‏ های کلیه نیز مورد بررسی‏های بافت شناسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که تیمار با محیط کشت حاصل از سلول‏های بنیادی مزانشیمی انسانی، سطح سرمی bun و کراتینین و نیز اکثر شاخص‏های آسیب بافتی کلیه ناشی از سیس‏پلاتین را در حیوانات دارای آسیب کاهش داده است. بنابراین سلول‏های بنیادی مزانشیمی انسانی می‏توانند با عملکرد اندوکرین و احتمالاً با اثرات آنتی‏آپاپتوتیک و پروآنژیوژنیک از کلیه در برابر سمیت کلیوی سیس‏پلاتین محافظت نمایند.